Η «κατάρα» του Καραβά ξαναχτύπησε. Ακόμα ένας νέος και υγιής συγχωριανός μας δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Από τα ξημερώματα της 4ηςΟκτωβρίου ο Γιώργης Κουλογεωργίου «έφυγε».

Ο Γιώργης μέχρι τα 62 του χρόνια ήταν υγιέστατος. Ξαφνικά, τον περασμένο Φεβρουάριο, έπαθε «ανεύρυσμα» στον εγκέφαλο. Οι πιθανότητες να επιζήσεις από αυτό, ελάχιστες. Όμως ο Γιώργης το πάλεψε. Μετά από αρκετές εβδομάδες στην εντατική, «ξύπνησε». Άνοιξε τα μάτια του, επικοινώνησε με τους οικείους του και βγήκε από αυτή.

Ήταν το «καμάρι» του ΚΑΤ, και ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των γιατρών του βελτιωνόταν συνεχώς. Δυσκολίες πολλές, όμως ο Γιώργης ένιωθε «θηρίο μέσα στο κλουβί του» και επιθυμούσε διακαώς να επιστρέψει το συντομότερο δυνατόν στον αγαπημένο του Καραβά. Όλοι είχαμε στο μυαλό μας πως ο Γιώργης θα επιστρέψει ξανά μαζί μας και την υποδοχή που θα του κάναμε στο χωριό μας. Δυστυχώς, όμως, εκείνος «έφυγε». Βαρύ πένθος σκέπασε τον Καραβά, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Σπάρτης, καθώς ο Γιώργης ήταν αγαπητός και χρήσιμος σε ένα μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας.

Είναι πολύ δύσκολο και άχαρο να περιγράψεις σε μια κόλλα χαρτί την ζωή ενός ανθρώπου που «έφυγε» μια ζωή σαν του «αφεντικού», όπως μου άρεσε να τον αποκαλώ! Ο Γιώργης μεγάλωσε σε μια φτωχική οικογένεια. Ήταν ένας ευφυέστατος άνθρωπος, σπουδασμένος, και «μάστορας» καλός, από τους λίγους. Εκεί που σταματούσαν οι άλλοι, αυτός ξεκίναγε.

Μεγάλη του «αγάπη» και καμάρι οι «σκεπές» που έφτιαχνε, ενώ δεν του άρεσε με τίποτα το «σοφάτισμα». Ταυτόχρονα ήταν πολυτάλαντός και πολυτεχνίτης. Δεν υπήρχε δουλειά που να μην μπορούσε να κάνει. Όταν έβρισκε δυσκολίες , έκανε «πατέντες» και για αυτό τον αποκαλούσα «Mr πατέντα». Του ζητούσα να μου φτιάξει τα πιο απίθανα πράγματα και μου απαντούσε μονολεκτικά: «Γίνετε».

Μεγάλη του αγάπη ήταν και η ενασχόληση με τα «κοινά». Τουλάχιστον μια δεκαετία ήταν Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Καραβά, αφήνοντας πίσω του τεράστιο έργο. Έδωσε και την «ψυχή» του για το χωριό και τον Σύλλογο μας. Όλα αυτά αφιλοκερδώς . Δεν έβαλε ούτε ένα ευρώ στην τσέπη του και έδωσε πολλά…

Στον Γιώργη άρεσε το κυνήγι της τσίχλας. Του άρεσαν όμως και οι συζητήσεις για την πολιτική. Θυμάμαι άπειρες ώρες να συζητάμε για την τρέχουσα πολιτική και οικονομική επικαιρότητα και θέλω να δηλώσω πως ο Γιώργης ήταν ένας από τους πιο δύσκολους συνομιλητές μου, ο οποίος με λογικά επιχειρήματα αντέκρουε τα δικά μου.

Ήταν επίσης λάτρης του καλού φαγητού, ενώ μεγάλη του αδυναμία ήταν τα γλυκά! Ελάχιστες φορές πληρωνόταν για τις «αγγαρείες» του και τα «μαστορέματα» του στην οικία μας, αλλά ποτέ δεν θα έλεγε όχι σε ένα κέρασμα σπιτικού γλυκού.

Τα βράδια του άρεσε να βγαίνει στο «καφενείο», το κυλικείο του χωριού μας, για να παίξει χαρτιά, κυρίως «δηλωτή». Θα λείψεις σε αυτό το παρεάκι «αφεντικό» πολύ… Όμως είδη λείπεις πολύ στην αγαπημένη σου σύζυγο Ειρήνη, που σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πορευτήκατε μαζί. Και στα καλά και στα άσχημα. Φτιάξατε το δικό σας σπιτικό και μεγαλώσατε δυο καμάρια. Την Νίκη και την Μαρία. Η Ειρήνη δεν έφυγε ούτε λεπτό από το ΚΑΤ και το πλευρό σου οχτώ ολόκληρούς μήνες και τα παιδιά σου είχαν κάνει τη διαδρομή Καραβάς-ΚΑΤ, σαν να είναι Καραβάς-Σπάρτη όλους αυτούς τους μήνες.

Μέσα από την ζωή σου δίδαξες πολλά σε εμάς τους μικρότερους. Ήσουν τίμιος, ηθικός, ακέραιος, σεμνός και ταπεινός, πράγμα που σπανίζει στην εποχή μας. Τιμή μας που σε γνωρίσαμε και συνεργαστήκαμε μαζί σου. Θα σε θυμόμαστε για πάντα «αφεντικό».

«ο μικρός»

Στράτης Σαραντάκος, Τεχνικός Χρηματιστηριακός Αναλυτής